Framtíðarhópur Samfylkingarinnar

Nú á sko að taka á því. Samfylkingin hélt um s.l. helgi málfund.
Samfylkingin ætlar sér stóra hluti í íslenskri pólitík og heldur því reglulega málfundi til að, jú væntanlega „ræða málin.”
Hvort að niðurstaða komi út frá fundunum er svo annað mál.

Það er athyglisvert að vita að Samfylkingin skuli starfrækja það sem hún kallar „Framtíðarhóp Samfylkingarinnar.” Já það er til nefnd eða ráð (orð sem koma oft fyrir
hjá vinstrimönnum) sem hefur það hlutverk að móta stefnu flokksins í framtíðinni. Yfirmaður þessarar nefndar er sá aðili sem ekki fékk vinnu vorið 2003, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir.
,,Á fundi flokksstjórnar Samfylkingarinnar sumarið 2003 var samþykkt að setja á fót framtíðarhóp til að móta og útfæra nánar þá stefnu flokksins sem samþykkt var á stofnfundi í maí árið 2000." (Tekið af vef framtíðarhóps Samfylkingarinnar)

Þegar í ljós kom að Samfylkingunni hafði ekki tekist að fella þáverandi og núverandi ríkisstjórn var ákveðið að halda, - jú málþing. Í þetta skipti var það þó kallað flokkstjórnarfundur. Þá var ákveðið að þar sem Ingibjörg Sólrún væri nú atvinnulaus og biðlaun hennar frá Reykjavíkurborg væru á enda, skyldi hún veita þessum hóp forstöðu.
Líklegast þykir mér að Samfylkingarmenn hafi vaknað upp við það að stefna þeirra s.l. 3-4 ár var innihaldslaus og að þingmenn flokksins hefðu ekki afkastað miklu.
Því var þörf á að stofna „framtíðarhóp” sem átti í alvöru að koma einhverju í verk.
En nýi hópurinn var þó ekki merkilegri en það að forstöðumaður hans gat sinnt því verki samhliða háskólanámi í London. Kannski að menn hafi ekkert gert sér miklar vonir um „framtíð” næststærsta stjórnmálaflokks á Íslandi. Pæling.

En það eru nokkur atriði sem eru umhugsunarverð varðandi þennan hóp. Það eru fimm manns sem mynda „kjarnahóp” framtíðarhópsins. Þau eru Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, varaformaður Samfylkingarinnar, Kristrún Heimisdóttir lögfræðingur, Svanfríður Jónasdóttir, fyrrverandi alþingismaður, Sverrir Teitsson háskólanemi og Þorbjörn Guðmundsson, framkvæmdastjóri Samiðnar. Nú hefur Samfylkingin verið iðin við að gagnrýna kynjahlutföll hjá flestum öðrum stjórnmálaflokkum. Þessi flokkur hefur látið hátt í sér heyra varðandi [meint] brot bæði æðstu embættismanna, og svo stjórna hinna flokkanna á jafnréttislögunum. Hins vegar eru 60% af kjarnahóp framtíðarhóps (prófið að segja það tíu sinnum hratt) konur. Það má því skilja það þannig að það séu framtíðaráform Samfylkingarinnar að 60% allra þeirra aðila sem bjóða sig fram í flokknum og fyrir flokkinn skuli vera konur. Einum þingmanni flokksins fannst það meira að segja nauðsynlegt að dreifa jafnréttislögunum til ríkisstjórnarinnar um daginn. Ætli það hafi staðið eitthvað um 60% hlut kvenna þar. Já það er gott að Samfylkingin er með jafnréttishugarfarið á hreinu fyrst að enginn annar er það. Kannski finnst mönnum íhaldsmaðurinn vera að gera of mikið úr þessu. En svo er nú ekki miðað við hvað Samfylkingin hefur lagt mikið upp úr „jafnréttismálum.”

Já, það eru fimm manns sem hafa það hlutverk að móta framtíð Samfylkingarinnar.
Á sama tíma er skotið harkalega að Sjálfstæðisflokknum (m.a. af Svanfríði Jónasdóttur í Silfri Egils fyrir örfáum vikum) fyrir að vera með fámenna karlaklíku sem tekur grófar ákvarðanir í reykfylltum bakherbergjum (þó svo að fæstir af leiðtogum Sjálfst.flokksins reyki í raun og veru).

Það hlýtur að vera erfitt að vera Össur Skarphéðinsson. Það er vera kosinn réttilega formaður flokks á flokksþingi en þurfa síðan að sanna öðru hvoru að hann sé í raun formaður hlýtur að vera erfitt. Kannski er Össur einfaldlega ekki góður leiðtogi, um það skal þó ekki dæmt hér. Nú er auðvitað spurning hvort að Ingibjörg Sólrún skuli leiða framtíðarhóp Samylkingarinnar með sjálfa sig í huga sem formann flokksins. Hún hefur nú tilkynnt framboð sitt til formanns fyrir landsfund flokksins á næsta ári.
Gera má fastlega ráð fyrir því að hinir fjórir í kjarnahópnum styðji hana heilshugar.
Ætli hún sjái þó framtið í flokknum með Össur sem formann?
Getur Ingibjörg leitt áfram framtíðarhóp tapi hún kosningunum á næsta ári?

Það stendur til að kjarnahópurinn sem hér hefur verið nefndur kynni hugmyndir sínar á næsta ári. Þannig að það verða s.s. liðin fimm ár frá stofnun flokksins þangað til að stefna hans verður í raun og veru lögð á borðið. Ekki kæmi á óvart þó að Samfylkingin myndi siðan stofna nefnd eða „vinnuhóp” sem hefði síðan það hlutverk að „útfæra” hugmyndir framtíðarhóps. (mikið að gæsalöppum enda „spes” flokkur)

Já það er skrítið að flokkur sem lagði af stað með mikla hugsjón skuli enn vera að móta framtíðarstefnu sína. Hugmyndin á bakvið flokkinn var að sameina alla vinstrimenn. Mikið var lagt upp úr (og er enn) að Sjálfstæðisflokkurinn þyrfti að víkja úr ríkisstjórn. Hugsjónin var mikil og markmiðið hærra.
Ekkert af þessu hefur þó tekist. Ekki hefur tekist að fella ríkisstórnina (þó svo að Össur hafi verið tilbúinn að setja svilkonu sína út í kuldann og ganga til samstarfs við „ömurlega flokkinn” eins og Ingibjörg lét úr úr sér um sl. helgi)

Það sem stendur því eftir er að það ríkir mikil hagsæld fyrir þá sem það velja eftir stjórnartíð Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks.
Samfylkingin hins vegar stendur varla í lappirnar og er enn að reyna að móta stefnu sína.
Kannski að menn hefðu átt að koma sér saman um stefnu fyrst og stofna svo stjórnmálaflokk sem átti að sigra landið.

Gísli Freyr Valdórsson

Ritstjórnarviðhorf - Hlutlausir fréttamenn?

Í dag birtist frétt um það að Félag fréttamanna hefði verið svo rausnarlegt að leggja verkfallssjóði kennara lið með gjöf upp á 220 þús.Í fréttinni kemur fram að það eru þeir fréttamenn sem starfa hjá RÚV, bæði í útvarpi og sjónvarpi. Auðvitað munu þessir sömu fréttamenn halda áfram að færa okkur hlutlausar og málefnalegar fréttir af stöðu mála í verkfalli kennara. Eða hvað??

Ritstjórn Íhald.is

Hvar eru íslenzkir friðarsinnar?

Eins og ítrekað hefur verið greint frá í fréttum á undanförnum dögum og vikum var rússneski norðurflotinn á dóli fyrir austan Ísland rétt við 12 mílna lögsöguna og hafði verið þar meira eða minna síðan í lok september sl. Skipin munu nú vera farin frá
landinu að sögn Landhelgisgæzlunnar en lengi vel var eitt þeirra eftir við landið,
þegar hin voru farin, ásamt einhverjum hjálparskipum.

Það skip er kjarnorkuknúið og er talið að það sé að öllum líkindum í afar slæmu ástandi. M.a. hefur verið greint frá því í fjölmiðlum að fyrir nokkrum mánuðum síðan hafi verið talin hætta á að skipið springi hreinlega í loft upp.

Þetta mál hefur allt verið hið einkennilegasta eins og ítarlega hefur verið fjallað um í fjölmiðlum í samræmi við þær upplýsingar sem fyrir liggja um það sem aftur eru ekki beint miklar. Rússnesk yfirvöld segja þarna hafa verið um að ræða heræfingar þar sem einkum hafi verið lögð áherzla á flugtak og lendingar. En eitt af rússnesku skipunum sem var fyrir austan land var flugmóðurskip. Vissulega voru skipin á alþjóðlegu hafsvæði, þó þau hafi verið fast upp við 12 mílna lög-sögu Íslands. En upplýsingaflæðið frá rússneskum stjórnvöldum til íslenzkra vegna málsins var einfaldlega nánast ekkert miðað við fréttir fjölmiðla. Slíkt er auðvitað algerlega óásættanlegt.

Enginn virðist vita neitt að ráði um það hvað rússneski herskipaflotinn var að gera þarna fyrir utan væntanlega rússnesk hermálayfirvöld. Rússneska sendiráðið á Íslandi veit nánast ekkert, eða segir það allavega, og sama er að segja um rússneska fjölmiðla sem allajafna fjalla ítarlega um æfingar rússneska flotans. Ekkert virðist svo hafa verið að marka yfirlýsingar frá stjórnendum rússnesku skipanna, en kjarnorkuskipið mun hafa átt að fara fyrir nokkrum dögum frá Íslandi. Það rennir aftur enn frekar stoðum undir þær kenningar að eitthvað hafi verið, og sé jafnvel enn, að skipinu.

Og þá er það spurningin, hvar voru íslenzkir friðarsinnar á meðan að á þessu stóð?
Hvers vegna mótmæltu þeir ekki veru rússnesku herskipanna fyrir austan landið? Þetta fólk er iðið við að andskotast út í NATO og þá ekki sízt ef hingað koma herskip frá því. En nú heyrðist ekkert í því, ekki bofs! Hvernig væri að menn hefðu nú verið aðeins sjálfum sér samkvæmir og fjölmennt fyrir utan rússneska sendiráðið og mótmælt?
Þetta þýðir einfaldlega að maður mun taka enn minna mark á þeim en áður næst þegar þeir mótmæla komu herskipa á vegum NATO til landsins. Svo mikið er víst.

Hjörtur J. Guðmundsson

Friðarboðskapur í Palestínu?

Á hverjum föstudegi er ræðum úr moskvum Palestínu útvarpað þar í landi.
Þessar ræður eru einnig sýndar í palestínsku sjónvarpi. Útvarpstöðvarnar og sjónvarpsstöðin eru í eigu palestínsku heimastjórnarinnar og múslimaklerkarnir
sem ræðurnar flytja eru starfsmenn hennar.

Lítum á dæmi af þessum ræðum. Eftirfarandi ræðubútar eru athyglsiverðir:

Ræðumaður: Dr. Ahmad Abu Halabiya.
Staður og stund: Al-Nahyan moskvan í Gaza, 13 október 2000.

„Það þarf að slátra þeim og drepa, eins og hinn almáttugi Allah sagði: Berjist gegn þeim. Allah mun nota hendur ykkar til þess að tortíma þeim, og mun auðmýkja þá, og hjálpa ykkur að sigra....”

„Allah hinn almáttugi hefur fyrirskipað okkur að standa ekki með gyðingum eða kristnum, við eigum ekki að vingast við þá, ekki að gerast félagar þeirra, ekki láta okkur líka vel við þá, og ekki gera samninga við þá...”

„Jafnvel þó að við náum undir okkur allri Gaza, þá munum við ekki gleyma Haifa, Acre, Galelíu, Jaffa, eða Negev eyðimörkinni né hinum borgum okkar og þorpum...”

(Þessum manni er ekki einungis umhugað um það að ná til sín hernumdu-svæðunum, heldur vill hann alls ekki sætta sig við tilvist Ísrales yfir höfuð.)

”Sýnið gyðingum enga miskun, það skiptir engu máli hvar þeir eru, í hvaða landi sem er. Berjist gegn þeim, hvar sem þið eruð. Hvar sem þið hittið þá, drepið þá.”

Ræðan var margar blaðsíður, og talaði Halabiya um heilagt stríð og dásamaði
píslarvotta Íslam. Einnig talaði hann um „hið hreina Palestínska blóð”, og fl.

Þeir sem hafa áhuga á að lesa fleiri fallegar trúarlegar ræður úr Palestínu er bent á
að fara á memri.org, en þar er fjöldin allur af ræðum „presta” palestínsku heimastjórnarinnar frá 2000-2003 birtar:

Megin innihald hins umburðalynda boðskapar er þessi:

1. Kristnir og Gyðingar eru óvinir Allah.
2. Gyðingar eru afkomendur svína.
3. Það er ekki hægt með nokkru móti að semja frið við gyðinga. (Er eina vandamálið     skortur á friðarvilja Ísraela?)
4. Múslimar verða að kenna börnum sínum um heilagt stríð, og að hata gyðinga og     kristna.
5. Barátta Palestínumanna verður að vera heilagt stríð að hætti Íslam, ekkert nema     vopnuð barátta kemur til greina.
6. Kvennréttindi eru uppfinning vesturlanda, til þess að uppræta og eyðileggja Íslam.

Ræður þessar, þar á meðal sú sem ég vitnaði sérstaklega í hér að ofan,
er hægt að finna hér.

Þessar ræður eru s.s. allar í hinum sama elskulega anda og ræða Dr. Ahmad Abu Halabiya sem vitnað er til hér að ofan. Látum nú uppfræðast af hinum friðelskandi og samningsfúsu palestínsku stjórnvöldum. Það er fallega gert að sjá til þess að boðskapur þessi nái eyrum og augum allra Palestínumanna, þeim að kostnaðarlausu. Ég er viss um að styrktaraðilar palestínsku heimastjórnarinnar (m.a. Evrópusambandið) geri sér vel grein fyrir því að peningar þeirra fara ekki til spillis í höndum palestínskra yfirvalda, enda hafa þeir ekki séð ástæðu til þess að gera athugasemdir við þetta. Það sama á hinsvegar ekki við í Bandaríkjunum, en þar var Arafat tekinn á beinið vegna þessara
„eldpredikara” sinna í ekki ómerkilegri þætti en 60 mínútum.
CBS, 60 Minutes, February 10, 2002.

Að lokum vil ég benda á grein sem birt er á síðu félagsins Ísland-Palestína.
Hún heitir „The Palestinian Vision of Peace.”
Þar segir Arafat að Palestínumenn vilji lifa í friði við nágranna sína Ísraelsmenn,
þar sem báðar þjóðir hafi fullveldi og frelsi. Vill Arafat flytja okkur vesturlandabúum friðarboðskap, en samlöndum sínum stríðsáróður?

Sjaldan veldur einn er tveir deila.

Sindri Guðjónsson

Óæskileg ríkisafskipti – æskileg hugleiðing íhaldsmanns

Við búum í frábæru landi. Landslagið er fallegt, við erum hraust og heilbrigð og okkur líður vel á eyjunni okkar. Við eigum sterkustu mennina, fallegustu konurnar og hreinasta vatnið. Við erum líka með nokkuð gott stjórnarfar – en bara misvitra ráðamenn.

Við skulum skoða nokkur dæmi um ákvarðanir sem þingmenn
og ráðamenn þjóðarinnar hafa tekið.

Einu sinni var bannað að drekka bjór á Íslandi. Þegar menn hittust á bar gátu menn fengið sér kók eða vodka. Menn höfðu leyfi frá yfirvöldum til að neyta 40% áfengra drykkja, en ekki bjórs. Og af hverju? Jú, af því að það voru menn á Alþingi sem ákváðu einn daginn að það væri bannað að drekka bjór. Ekki er íhaldsmaðurinn að mæla með stanslausri áfengisdrykkju – en þó „stjórn”lausri.

Það eru tæplega tveir áratugir síðan útvarprekstur var gefinn frjáls á Íslandi.
Almenningi var bannað að starfrækja útvarps- og sjónvarpsstöðvar.
Nokkrum árum áður en að lögin voru afnumin höfðu menn verið dregnir fyrir dómstóla fyrir það að útvarpa „frjálsu” útvarpi.
En þetta er kannski ekki alveg svona einfalt. Ríkið setti sjónvarp og útvarp auðvitað í gang og því kannski eðlilegt að það væri með gamalt „einkaleyfi” undir höndum.
En það voru hins vegar þingmenn sem börðust hatrammlega gegn því að útvarpsrekstur yrði gefinn frjáls. Já, það voru í alvöru menn sem töldu að almenningi væri ekki treystandi til að starfrækja útvarp og sjónvarp.
(Athygli skal vakin á því að það voru raddir úr sömu átt sem sökuðu Davíð Oddsson um að „vega að lýðræðinu” með því að ætla að setja lög á fjölmiðla).
En það er auðvitað ekki verið að „vega að lýðræðinu” með því að berjast gegn því að leyfð yrði frjáls fjölmiðlun á Íslandi? Maður spyr sig.

En þetta er ekki búið. Þangað til fyrir örfáum árum mátti ekki stunda hnefaleika á Íslandi. Menn máttu stökkva úr flugvél með fallhlíf á bakinu, klífa jökla og fjöll, jú og auðvitað sparka hver í annan í fótbolta. En nei, ekki hnefaleika, sem þó eru viðurkennd íþrótt.
Af hverju? Jú, einn daginn var ákveðið á Alþingi að banna hnefaleika á Íslandi.
Um fimmtíu árum seinna var lagt fram frumvarp um að afnema þetta bann.
Eðlilegast hefði verið að þingheimur hefði strax séð að þarna væri um tímaskekkju að ræða sem auðvelt væri að leiðrétta. Ekki alveg. Það voru þingmenn sem börðust líka hatrammlega gegn afnámi bannsins. Sem betur fer höfðu þeir ekki sigur.
Nú má ekki skilja það svo að höfundi þessarar greinar finnist gaman að láta lemja sig. En ef einhver annar vill gera það í leikfimissölum landsins hef ég engan rétt á að banna honum það. Það vildi reyndar svo til að leiðinda atvik kom upp nokkrum mánuðum eftir að bannið var afnumið. Ungur strákur sem farið hafði í hringinn af fúsum og frjálsum vilja slasaðist í Vestmanneyjum. Ekki þurfti að bíða lengi eftir að Kolbrún Halldórsdóttir kæmi með tillögu sem yrði til þess að drengurinn slasaðist ekki aftur - setja lög í landinu sem bönnuðu honum að stunda sportið.

Hér á undan eru rifjuð upp þrjú atriði sem einu sinni voru bönnuð með lögum en eru það sem betur fer ekki lengur. En fyrst við erum í þessum hugleiðingum skulum við skoða nokkur dæmi sem eru okkur aðeins nær.

Í fyrra ákváðu forsvarsmenn 10-11 að hafa nokkrar af búðum sínum opnar á Hvítasunnudag. Það er hinsvegar bannað með lögum hér og búðirnar voru ekki opnar til kl. 11 um kvöldið heldur mættu laganna verðir og lokuðu þeim nokkru fyrr.
Já, lögreglan sá til þess að menn gætu ekki verslað þennan dag, allvega á þessum stað.
Þennan sama dag megum við fara í ferðalög, hitta vini og kunningja, fara í bíó, ná okkur í spólu – en, ekki versla í matvörubúð.

Íslendingar eru neyddir til að borga afnotagjöld af sjónvarpi. Það er fólk í vinnu við það að þefa uppi þá glæpamenn sem eru með sjónvarp en borga ekki afnotagjöld.
Það voru og eru menn og konur sem telja að það sé mikilvægt að ríkið haldi uppi menningarlegum fjölmiðli. Einnig hafa ýmsir afturhaldsmenn bent á að þetta sé öryggistæki fyrir þjóðina.
Samkvæmt skilgreiningu ríkisins hlýtur Sex and the City þá að vera „menningarlegri” heldur en t.d. Friends. Það er margt hægt að fara yfir í málefnum RÚV og verða því síðar gerð skil á vefritinu.

Í dag er borgarstjórn í Reykjavík sem „vill helst” að menn taki strætó í stað þess að nota einkabíl. Þessi borgarstjórn telur að Reykjavík eigi að vera borg fyrir fólk en ekki bíla. (eins og það þurfi að vera annað hvort eða). Borgarstjórnarmeirihlutinn telur sig vita betur en borgarbúar. Athyglisvert.

Það eru fleiri úrelt fyrirbæri sem ríkið er að sinna t.d. ÁTVR sem er efni í sérgrein.

Ég gæti haldið hér áfram að telja upp óeðlileg og óæskileg afskipti ríkisvaldsins á borgurunum. En ég held að lesendur geri sér nokkra grein fyrir stöðu mála. Nú má alls ekki skilja það svo að ég sé að draga neikvæða mynd af landinu okkar, alls ekki. Ráðamenn þjóðarinnar (líka þeir ganga í fússi út úr þingsölum við minnsta tilefni þurfa að gera sér grein fyrir því í hvers umboði þeir starfa og nýta þann tíma sem þeim er gefinn vel. Alþingismenn eru t.d. ekki á launaskrá okkar landsmanna til að koma í veg fyrir að menn geti stundað ákveðnar íþróttir. Borgarstjórnarmeirihlutinn hefur ekki leyfi til að taka ákvörðun fyrir fólkið með bílanotkun þeirra. Alþingismenn, ráðherrar, sveitarstjórnarmenn og fleiri sem kosnir eru af almenningi eiga ekki að eyða dýrmætum tíma sínum í að velta fyrir sér hvernig þeir geti reynt að hafa vit fyrir landsmönnum.

Hér hefur verið stiklað á stóru. Ofangreind dæmi sýna okkur að það er mikið verk fyrir höndum. Það skiptir meira máli að ráðamenn búi þannig í haginn fyrir okkur að við getum látið drauma okkar rætast og ákveðið svo sjálf hvernig við viljum haga okkar lífum. Til þess þarf ekki misvitra Alþingismenn.

Gisli Freyr Valdórsson

Þáttaskil í íslenskum stjórnmálum

Þó undirritaður hafi valið þá fyrirsögn sem að ofan getur að líta, á sína fyrstu grein á Íhald.is er það ekki opnun vefritsins sem hann hefur í huga með titlinum. Vissulega er það von mín að með tíð og tíma verði Íhald.is rödd inn í íslenskt samfélag, þar sem staðfastri en jafnframt skynsamlegri hægri hugmyndafræði er haldið á lofti, og að greinar sem í vefritinu birtast öðlist vægi í hinni lýðræðislegu umræðu og skoðanaskiptum. En tíminn einn leiðir í ljós hvort svo verður.

Það eru því allt önnur þáttaskil, og snöggtum meiri, sem titillinn vísar til. Það eru þau tímamót sem urðu þann 15. september síðastliðinn þegar Davíð Oddsson steig upp úr stóli forsætisráðherra eftir ríflega 13 ára farsælan feril í þessu áhrifamesta embætti þjóðarinnar. Þegar litið er yfir farinn veg, frá árinu 1991, þegar Davíð tók við embætti, má sjá að breytingarnar sem orðið hafa á íslensku samfélagi eru geysimiklar. Efnahagur þjóðarinnar hefur tekið stórstígum framförum og lífskjörin gerbreyst til hins betra. Atvinnu- og viðskiptafrelsi hefur aukist til muna, með einkavæðingu ríkisfyrirtækja, aðildinni að evrópska efnahagssvæðinu, hagstæðara regluverki og lægri sköttum á fyrirtæki, sem hafa verið einstaklingum í atvinnulífinu hvatning til dáða og framfara.

Þessi efnahagsstjórn, þar sem sjónarmið hægri hugmyndafræði hafa fengið að njóta sín, hefur leitt til aukinnar hagsældar og bættra lífskjara, í þágu landsmanna allra. Einn besta mælikvarðann á almenn lífskjör í landinu tel ég vera kaupmátt ráðstöfunartekna, því sú stærð varðar alla þá sem á annað borð hafa tekjur. Kaupmáttur launa hefur á tímabilinu hækkað um um það bil 30%. Þar er einkum fyrir að þakka efnahagslegum stöðugleika sem hagstjórnin hefur skilað. Verðlag hefur haldist stöðugt og verðbólga því ekki étið upp kauphækkanir launafólks jafnharðan, eins og títt var á níunda áratugnum, og gjarnan vill brenna við, komist vinstri stjórnir til valda. Margir vinstrisinnar hafa legið ríkisstjórnum Davíðs á hálsi fyrir að hugsa einungis um atvinnurekendurna – þá sem hæstar hafa tekjurnar. Dæmið sem tekið er hér að ofan sýnir svo ekki verður um villst
að slík gagnrýni er reist á brauðfótum. Sumum hættir nefnilega til að gleyma því að fyrirtækin þurfa að hafa góð rekstrarskilyrði til að geta gert vel við sitt starfsfólk.
Og það eru jú fyrirtækin sem sjá um að veita hinum almenna launamanni atvinnu.

Forseti Íslands, Hr. Ólafur Ragnar Grímsson notaði tækifærið við þingsetningu þann
1. október sl. til að þakka Davíð Oddsyni fyrir ,,farsæl störf, forystu á umbrotatímum
og mikilvægt framlag til hagsældar og velferðar Íslendinga.” Þá lét Ólafur þess getið að þetta framlag skipaði Davíð ,,í sérstakan virðingarsess í annálum þings og þjóðar.” Það er til marks um þann mikla árangur sem ríkisstjórnir Davíðs Oddsonar hafa náð, að þessi fyrrum höfuðandstæðingur Davíðs í íslenskum stjórnmálum skuli kveða svo að orði.

Það er von mín að þau þáttaskil sem nú hafa orðið í landsstjórninni séu fyrst og fremst þau að nýr maður er tekinn við í brúnni, en að ekki verði horfið frá þeirri stefnu sem hér hefur verið rekin undanfarin ár. Ljóst er að sjónarsviptir verður að Davíð úr stóli forsætisráðherra. Þó Halldór Ásgrímsson sé reyndur og fjölhæfur stjórnmálamaður er ljóst er að hans bíður erfitt verkefni, að fylla skarð Davíðs Oddssonar í forsætis-ráðuneytinu. Þó mikið hafi áunnist undanfarinn áratug eða svo er ýmislegt óunnið í þvi verki að færa íslensku þjóðina enn framar hvað lífskjör og lífsgæði varðar. Halldór hefur með sínum flokki tekið virkan þátt í því verki sem að ofan er lýst. Því eru góðar líkur á því að ríkisstjórn hans auðnist að halda áfram á þeirri braut farsællar hagstjórnar sem ríkisstjórnir Davíðs Oddssonar hafa markað.

Þorsteinn Magnússon

Frjáls framlög

Íhald.is er að sjálfsögðu sjálfstætt og einkarekið vefrit.
Við fögnum öllum frjálsum framlögum lesenda
og stuðningsmanna frjálsra umræðna.

Hægt er að leggja vefritinu lið með innleggi á bankabók.

Bankareikningur Íhald.is er:
0111-05-269789
kt. 100680-4169

Með fyrirfram þökk,
Ritstjórn Íhald.is

Ritsjórnarstefna

Ritstjórn og ritstjórnarstefna Íhald.is:

Ritstjórn er skipuð þeim:
Gísla Frey Valdórssyni,
Hirti J. Guðmundssyni og
Sindra Guðjónssyni.

Ritstjórn Íhald.is leggur áherslu á að fjallað sé um málefni
með sanngjörnum og málefnalegum hætti.

Ritstjórn vefritsins sér um greinaskrif ásamt dálkahöfundum.
Dálkahöfundum er frjálst að fjalla um hvað sem er og gera það að ritefni.
Greinar eru birtar undir nafni höfunda og bera þeir ábyrgð á greinum sínum. Sömu reglur gilda um gestaskrif.
Ritstjórn ber þó ábyrgð á rekstri, útliti og heildarefni vefritsins.

Höfundar skulu gæta orða sinna. Meiðyrði og óþarfa niðurlægingar verða ekki liðin af ritstjórn. Jafnframt skulu greinarhöfundar gæta þess að fara með rétt mál og vera vissir um staðreyndir áður en þeir birta greinar sínar.
Vitna skal í heimildir er þess þykir nauðsyn.

Um Íhald.is

Vefritið Íhald.is var formlega opnað í október 2004 af Þorsteini Magnússyni, laganema, Sindra Guðjónssyni, laganema, og Gísla Frey Valdórssyni, stjórnmálafræðinema. Tilgangur vefritsins er að stuðla að og taka þátt í frjálsri og opinberri umræðu um ýmis málefni. Á vefritinu er fjallað um málefni sem snerta íslensk stjórnmál, þjóðmál og menningu sem og erlend málefni eins og þurfa þykir.

Ekkert er vefritinu óviðkomandi og áskilur ritstjórn sér rétt til að fjallað sé um hver þau málefni sem þurfa þykir að hennar mati. Vefritið er stuðningaðili einstaklingsframtaksins, frelsi einstaklingsins, minni ríkisafskipta, aðhalds í opinberum rekstri og frjálsra viðskipta. Greinar á vefritinu eru á ábyrgð höfunda þeirra og þurfa ekki endilega að endurspegla viðhorf ritstjórnar.

Sé áhugi fyrir því að setja tengil á Íhald.is má nota eftirfarandi html-kóða:

<a href=http://www.ihald.is><img src="http://web.hexia.net/roller/resources/ihald/ihald_banner2.png" border="0"></a>

Þá birtist tengillinn svona: