Bíll óskast - brú til sölu!

Séu fréttir af samningsdrögum Sjálfstæðismanna í Reykjavík og Björns Inga Hrafnssonar réttar er augljóst að besti staðurinn til að fá kjánalega góða samninga er í Valhöll. Fréttablaðið og Rúv segja frá því að skiptingin verði í grófum dráttum þessi:

Framsókn fær:
Formensku í Borgarráði, ÍTR, Velferðarráði og Menningar- og ferðamálaráði eða formennsku í 3 af 7 málefnanefndum borgarstjórnar auk borgarráðs.
Þar að auki fái Framsókn svo stjórnarformennsku í Faxaflóahöfnum.

Sjálfstæðisflokkurinn fær:
Borgarstjóra, forseta borgarstjórnar, formennsku i Framkvæmdaráði, Menntaráði, Skipulagsráði, Umhverfisráði og stjórn Orkuveitunnar.

Það þýðir að Björn Ingi verður formaður Borgarráðs og líklega tveggja málefnanefnda, Óskar Bergsson varaborgarfulltrúi fær svo formennsku í einni. Sjö borgarfulltrúar skipta verkefnum Sjálfstæðisflokks með sér, en forseti borgarstjórnar mun veljast í formennsku í einni málefnanefnd. Þar að auki hefur komið fram að leitað verði utan borgarstjórnarflokksins til að manna stjórn Orkuveitunnar. Hver eiga verkefni borgarstjórnarflokks Sjálfstæðisflokksins þá að vera? Við eigum sterkan og góðan hóp fólks sem fór fyrir Sjálfstæðismönnum í Reykjavík, hversvegna á að leita út fyrir þann hóp að manna ábyrgðarstöður í borginni?

Einhverskonar helmingaskipti liggja á borðinu. Það getur verið að í ríkisstjórn myndist meira traust milli manna og flokka við slík skipti en styrkleikahlutföll milli flokkana tveggja eru 87,5% á móti 12,5%. Ef að við vörpum þessum hlutföllum yfir á þingið þá myndi það þýða að sjálfstæðismenn hefðu 29 þingmenn á móti 4 þingmönnum framsóknar, dettur einhverjum í hug að við þær aðstæður yrði boðið upp á helmingaskipti? Til að bíta höfuðið af skömminni hefur því verið fleygt að þessi hugmynd um helmingaskipti sé frá Sjálfstæðismönnum komin!

Hvernig stendur á þessari samningatækni? Þetta er sérstaklega furðulegt í ljósi þess að Framsókn mun ekki getað mannað þessar stöður almennilega og málaflokkarnir þeirra munu líða fyrir og þar með meirihlutinn. Þarna munu aðalmenn í borgarstjórn með verulegan atkvæðafjölda á bak við sig þurfa að una því að sitja með hendur í skauti og á meðan að varamaður framsóknar með örfá atkvæði að baki sér hefur gríðarleg áhrif. Allir frambjóðendur Sjálfstæðisflokksins frá 13. sæti og uppúr tóku þátt í kostnaðarsömu prófkjöri, 10 þeirra fengu fleiri atkvæði þar en Framsóknarflokkurinn í kosningunum í Reykjavík.

Framsókn er ekki endilega greiði gerður með þessum ofurdíl, þeir mega síst við því að koma fyrir sjónir sem gráðugur flokkur sem fær alltof mikil áhrif miðað við fylgi. Ekki varð forsætisráðuneytið þeim til heilla og það er alls ekki víst að þessi samningur verði þeim að góðu. Kannski er eina von skynseminnar sú að Björn Ingi hafni samningnum og fari fram á minna, með þeim orðum að hann vilji einbeita sér að færri málum og gera meira. Þannig myndi hann strax sýna að þar er ekki dæmigerður framsóknarmaður á ferð og gera mikið til að endurreisa trúverðugleika flokksins.

Hvað vakir fyrir samningamönnum Sjálfstæðismanna er mér hulin ráðgáta. En ég veit að næst þegar ég þarf að kaupa mér bíl eða selja brú þá leita ég til borgarstjórnaflokks Sjálfstæðisflokksins.

Friðjón R. Friðjónsson
fyrrv. varaformaður S.u.s.