Hátekjuskattur – ósanngjörn skattpíning

Margir vinstrimenn ná ekki upp í nef sér um þessar mundir af bræði og forundran yfir þeim áformum ríkisstjórnarinnar að afnema svonefndan hátekjuskatt
sem er sérstakur skattur sem lagður er á lítinn hluta þjóðarinnar, nánar tiltekið þá einstaklinga af öllum,
sem borga langsamlega hæstu skattana fyrir.

Launþegi greiðir að jafnaði 38,5% af tekjum sínum til ríkis og sveitarfélaga í formi tekjuskatts og útsvars, að frádregnum persónuafslætti sem nemur um 330.000 krónum á ári. Því til viðbótar leggst sérstakur 7% tekjuskattur á tekjur umfram 3.980.000 krónur. Til glöggvunar hef ég útbúið eftirfarandi töflu sem sýnir þær fjárhæðir sem launþegar greiða í tekjuskatt og útsvar. Um gróflega útreikninga er að ræða. Þar sem ég ræði um árstekjur í töflunni, á ég við heildarlaun að frádregnum greiðslum til lífeyrissjóða. Með afdreginni staðgreiðslu á ég við tekjuskatt og útsvar að frádregnum persónuafslætti:

    Árstekjur          Afdregin staðgreiðsla        Hátekjuskattur
  1.000.000                                 55.000
  2.000.000                               440.000
  3.000.000                               825.000
  4.000.000                            1.210.000                      1.400
  5.000.000                            1.595.000                    71.400
  6.000.000                            1.980.000                  141.400
  7.000.000                            2.365.000                  211.400
  8.000.000                            2.750.000                  281.400
  9.000.000                            3.135.000                  351.400
10.000.000                            3.520.000                  421.400

Á töflunni má sjá að einstaklingur sem er með 2 milljónir króna í árstekjur greiðir um 440 þúsund krónur í tekjuskatt, á meðan einstaklingur með 4 milljónir greiðir rúmlega 1,2 milljónir og sá sem aflar 10 milljóna á ári greiðir rúmlega 3,5 milljónir af þeim til hins opinbera. Á þessu sést hvernig tekjuskatturinn fer stigvaxandi með auknum árstekjum, eðli málsins samkvæmt, enda um hlutfallsskatt að ræða. En þar með er
ekki öll sagan sögð, heldur hefur löggjafinn kosið að rukka 10 milljóna króna manninn aukalega um rúmar 400 þúsund krónur til viðbótar þeim ríflega þremur og hálfri milljón sem hann hefur þegar greitt! Á meðan er fjögurra milljóna króna maðurinn aðeins rukkaður um 1400 krónur til viðbótar þrátt fyrir að hann hafi á sama tíma greitt meira
en tveimur milljónum króna minna til samfélagsins en sá fyrrnefndi!
Það verður hver að dæma fyrir sig hversu sanngjarnt þetta fyrirkomulag er.

Margir vinstrimenn hafa farið mikinn í hneykslan sinni yfir því að afnema eigi þennan sérstaka tekjuskatt og finnst það engan veginn nægilegt að sá sem er með 10 milljónir
á ári greiði þrjár og hálfa milljón til samfélagsins. Þeir verði að borga a.m.k. 400 þúsund í viðbót svo þeir hafi minna úr að moða. Þeir gætu nefnilega freistast til að nota þá peninga í ,,erlendan lúxus” svo vísað sé til orða formanns Samfylkingarinnar.

Það er mikill útúrsnúningur að halda því fram að með afnámi hátekjuskattsins sé verið að ,,færa þeim ríkustu” fúlgur fjár. Sá sem heldur slíku fram hlýtur að álíta að ríkið eigi allar þær tekjur sem maður aflar og miðli launþeganum svo aftur hluta af þeim eftir geðþótta. Slíkur málflutningur er þó alveg í takt við margt sem Samfylkingin lætur frá sér. Markmiðið þeirra virðist oft ekki vera það að benda á staðreyndir heldur að hylja
þær með því að þyrla upp ryki.

Við skulum ekki gleyma því að sú þjónusta sem samfélagið veitir er óháð því hve
mikið menn greiða til þess. Sá sem hefur lágar tekjur og greiðir því enga skatta fær nákvæmlega sömu þjónustu á heilbrigðisstofnunum ef hann veikist og hinn sem greiðir þrjár og hálfa milljón króna í skatta árlega. Börn þessara tveggja einstaklinga fá líka samskonar kennslu í grunnskólum svo fátt eitt sé nefnt.

Það er af mjög af hinu góða að tekist hafi að skapa svigrúm til skattalækkana.
Það er fagnaðarefni að þegar er búið að lækka erfðafjárskatt og verið er að afnema eignaskatt og hátekjuskatt auk þess sem stefnt er að lækkunum á ýmsum sköttum
svo sem tekjuskatti og virðisaukaskatti á matvæli.

Það má færa ágæt rök fyrir því að viðhalda skattleysismörkum til að þeir sem lægstar hafi tekjurnar hafi meira úr að moða. Það að tekjuskattur er reiknaður sem hlutfall af tekjum en ekki sem föst krónutala varnar því að þeir lægst hafa launin sligist undan skattbyrðinni. Hátekjuskattur er hinsvegar afkastaletjandi skattur og hann bitnar á þeim sem mest hafa lagt til samfélagsins. Því er engin eftirsjá í því þó hann sé afnuminn.
Það eru fá rök sem mæla með því að halda í skattinn, kannski þó helst þau að hann virðist til þess fallinn að róa viðkvæmar sálir þeirra vinstrimanna sem hvað erfiðast
eiga með að unna samborgurum sínum velgengni.

Þorsteinn Magnússon

Þau mistök urðu við vinnslu greinar um hátekjuskatt að miðað var við álagningu fyrir árið á 2002. Á þessu ári var álagður hátekjuskattur fyrir árið 2003 5% af tekjum umfram 4.089.450 kr.
Skatturinn er svo 4% af tekjum umfram 4.191.686 kr árið 2004.
Rétt er að skoða tölur sem birtast í greininni í ljósi þessa.
Þorsteinn M.